'Met zeven kleinzonen heb ik nog genoeg om voor te leven'
Het was 2017 toen Harry van Impelen even dacht: trek de stekker er maar uit. Afgelopen februari is de actieve inwoner van Cothen 74 jaar geworden. En dat van die stekker, daar wil hij niets meer van weten.
De eerste diagnose wees al op een zogenoemde klatskin-tumor, een vorm van galwegkanker. “Maar nadat dokters van onder andere het St. Antonius, het Meander en het UMCU er samen naar hadden gekeken, bleek er veel meer aan de hand”, vertelt Harry. “Toen die chirurg in het UMCU uitlegde wat er allemaal bij die operatie weggehaald zou worden, leek het wel alsof er niets meer overbleef.”
De ingreep was inderdaad ingrijpend. “Door de morfine had ik daarna geen pijn. Het was wel raar. Ik had het gevoel dat ik op een heel mooi ingerichte kamer lag, maar dat bleek de IC. Dat doet die morfine, hè.”
Contactpersoon
We zijn inmiddels een heel stuk verder. Nog elke drie maanden moet Harry naar het ziekenhuis voor een scan. Maar verder … “Verder gaat het geweldig”, klinkt het opgewekt. “Als ik mijn kwaliteit van leven op dit moment een punt moet geven dan is dat een dikke 8.5! Ik ben pijnvrij, mag alles eten en ik ben nog heel actief op bestuurlijk niveau, hier in het dorp en in Wijk bij Duurstede.”
Een belangrijk aspect in zijn herstelperiode noemt Harry de steun die hij krijgt van Wendy Wolters, de verpleegkundig specialist van het ziekenhuis en tevens zijn vaste contactpersoon. “Die helpt me op een buitengewoon fijne manier. Ze beurt je op na de operatie, legt alles nog eens goed uit, ze vertelt over wat je wel en wat je beter niet kunt doen en hoe je je medicijnen moet gebruiken. Ze is heel erg met je begaan en dat geeft een fijn gevoel.”
Midden in de nacht
Toen na de onlangs gemaakte scan de medicatie moest worden bijgesteld belde Wendy daar zelf over op. “Toen ben ik naar haar toe gegaan en hebben we een kleine aanpassing gedaan. Echt super. En als ik iets voel of ik maak me ergens zorgen over, dan kan ik haar altijd bellen. Zelfs midden in de nacht, maar dat zal ik maar niet doen.”
De operatie en het herstelproces zijn voor Harry van Impelen bijzonder positief verlopen. Soms denkt hij nog wel eens terug aan dat moment dat hij op de IC lag en negatieve gevoelens had. “Maar met deze kwaliteit van leven én natuurlijk met mijn zeven kleinzonen is er nog genoeg om voor te leven. Nu nog werken aan mijn conditie, want die stelt momenteel niet veel voor, maar dan kan ik er nog een hele tijd tegen!”