'Dankzij mijn neurostimulator heb ik mijn vrijheid weer terug'
Irma (49) en haar dochters rijden graag paard. “We zijn een echte paardenfamilie”, vertelt Irma, die tot haar spijt jarenlang niet kon rijden vanwege ontlastingsproblemen. “Uit pure schaamte ben ik veel te lang met mijn klachten doorgelopen. Begin 2016 kreeg ik een neurostimulator. Direct na de operatie kon ik mijn ontlasting weer ophouden. Vanaf dat moment voel ik me weer vrij.”
“De thuisbevalling van mijn oudste dochter verliep moeizaam, doordat ze niet helemaal goed lag. Door kleine scheurtjes in mijn anus had ik veel pijn en kreeg ik problemen met mijn ontlasting. Uit pure schaamte deed ik lang alsof er niks aan de hand was. Na ruim twee jaar hannesen, ging ik eindelijk met mijn klachten naar de huisarts. Ik kreeg zalfjes en later ook botoxinjecties voor de scheurtjes, maar die hielpen niet. Ondertussen kon ik ook mijn ontlasting niet goed meer ophouden. Ook dat maakte ik - uit schaamte - minder erg dan het eigenlijk was.”
“Uiteindelijk ging ik toch maar naar het ziekenhuis hier in de buurt. Ik leerde mijn bekkenbodemspieren te ontspannen en aan te spannen. Ook dat gaf helaas geen verlichting. Mijn klachten verergerden. Ik ging niet meer onbezorgd op pad. Zo checkte ik altijd of er ergens een toilet was waar ik snel naartoe kon gaan. En ik nam altijd schone kleding en incontinentiemateriaal mee. Met het openbaar vervoer naar mijn werk reizen was geen optie. Met de auto voelde ‘veiliger’”, vertelt Irma.
Neurostimulator
De klachten hadden steeds meer invloed op haar leven en Irma kwam in het St. Antonius Ziekenhuis in Woerden terecht. “Daar deed ik uitgebreid mijn hele verhaal. Uiteindelijk kwam ik in aanmerking voor een neurostimulator, ook wel sacrale neuromodulatie genoemd. “Direct na de operatie merkte ik al dat het werkte. Ik kon mijn ontlasting weer ophouden en hoefde niet meer naar een toilet te rennen. Dat was zo’n bijzondere ervaring. Ik voel de stimulator wel in mijn bil zitten. Dat went. Voor mij is dit echt een superoplossing. Ik kan weer overal onbezorgd naartoe. Ik rijd weer paard en we hebben weer stedentrips kunnen maken. Bij de douane op het vliegveld, laat ik een pasje zien. Dat is het bewijs dat er iets in mijn lichaam zit. Ik mag dan om de detector heen en wordt dan standaard gefouilleerd.”
De schaamte voorbij
Irma deelde haar probleem vrijwel met niemand. “Alleen mijn man, mijn oudste dochter en mijn beste vriendin wisten ervan. Het gekke is dat ik er nu wel open over durf te praten. Mijn belangrijkste advies voor anderen is: blijf niet zoals ik met je klachten rondlopen, maar ga er direct mee naar je huisarts. Bagatelliseer het niet en zet je schaamte opzij. Gelukkig heb ik alsnog mijn vrijheid terug en voel ik geen schaamte meer. We gaan deze zomer weer lekker met het gezin weg. We weten nog niet waar naartoe. Maar er zijn meer dan genoeg opties.”