Wandeltocht Buddyhuis brengt (ex-)kankerpatiënten samen
‘De herkenning bij andere wandelaars is zo waardevol’
Elke woensdagochtend verzamelt een groepje wandelaars bij het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht. Zo op het eerste gezicht misschien een divers gezelschap, maar er is één overeenkomst: alle aanwezigen hebben te maken (gehad) met kanker. De wandeltocht brengt (ex-)kankerpatiënten samen en is onderdeel van het Buddyhuis, opgericht door Femke Riel, die in 2016 zelf de diagnose borstkanker kreeg, en haar oncoloog van het St. Antonius.
Annelies is een van de wandelaars. Sinds begin dit jaar is ze kankervrij en ze loopt nu al voor de achtste keer mee. “Ik kijk er elke keer weer naar uit”, zegt ze. “Er heerst zo’n fijne en warme sfeer. Die herkenning is heel prettig; iedereen heeft hetzelfde meegemaakt. Het is heel fijn om daar met elkaar over te kunnen praten tijdens het wandelen.”
“Waar familie en vrienden soms niet goed weten wat ze moeten zeggen, snappen deze mensen je meteen”, vult Ada Verkade, wandelcoach en initiatiefnemer van de wandeling aan. De route start bij het St. Antonius en Ada neemt de wandelaars vervolgens mee door de omgeving van het ziekenhuis. Onderweg praten de deelnemers over alles wat hen bezighoudt. “Het kan gaan over de laatste chemobehandeling, maar ook over zorgen om een zieke moeder. De gesprekken ontstaan vaak vanzelf; praten gaat ook makkelijker als je in beweging bent.” Halverwege is er een pauze en doen de deelnemers een oefening, waarbij mindfulness en ontspanning centraal staan. “Erop gericht om piekergedachten los te laten en even tot rust te komen.”
Steun
Vier jaar ‘kankervrij’ is ze nu en ook Ada heeft nog altijd veel aan haar wekelijkse rondje. “Het is heel fijn dat ik af en toe nog mijn verhaal mag delen. En daarnaast is het heel bijzonder om de deelnemers te zien genieten van het contact met elkaar.” Dat laatste is waar het Buddyhuis om draait: het vinden van steun na de diagnose kanker en het delen van ervaringen. Dat kan tijdens het wekelijkse wandeluurtje, maar ook tijdens het inloopuur op dinsdagochtend of het een-op-eencontact met een ‘buddy’.
“Het Buddyhuis ging in 2018 van start met zo’n 20 vrouwen, die met elkaar 10 buddykoppels vormden”, legt Ada uit. “Vrouwen die borstkanker hadden gehad, staken vrouwen die nog aan het begin van hun behandeling zaten, een hart onder de riem.” Inmiddels is het aantal deelnemers gegroeid naar ruim 200 en zijn niet alleen vrouwen met borstkanker welkom, maar alle (ex-)kankerpatiënten.
Verbondenheid
Ada en Annelies vormen samen een ‘buddykoppel’ en spreken ook buiten de gezamenlijke ontmoetingen vanuit het Buddyhuis met elkaar af. “Maar eigenlijk vormen we met elkaar één heel grote groep buddy’s”, grapt Annelies. “Als je hoort dat je kanker hebt en middenin je behandelingen zit, ben je alleen maar bezig met overleven. Later voelt dat allemaal zo onwerkelijk en lijkt het alsof je in een film zit; alsof je het niet écht hebt meegemaakt. Het delen van die gevoelens en er zo achter komen dat anderen hetzelfde hebben ervaren, is zo waardevol. Dat gun ik iedereen die te maken krijgt met kanker.”