Dubbele amputatie van de borsten

Het was in de zomer van 2021 dat Tessa tijdens het douchen iets in haar rechterborst voelde. “Ik voelde een soort verdikking en dacht: voel ik nou echt wat, of hoort het gewoon bij mijn borst?”

Tessa twijfelde en omdat er thuis op dat moment veel speelde, verdween het naar de achtergrond. Totdat ze drie maanden later in de spiegel keek en een bult op haar borst zag. “Dit klopt niet, dacht ik bij mezelf. Ik vertelde het aan mijn moeder en zij zei: ‘Meteen laten controleren’.” Tessa belde haar huisarts en kon snel terecht. “De huisarts voelde het ook en ik kreeg meteen een verwijzing naar het Borstcentrum van het St. Antonius Ziekenhuis voor verder onderzoek.”

Enkele dagen later kon Tessa terecht bij het Borstcentrum. Ze kreeg een mammografie, een echo en een biopt. “Ik was erg zenuwachtig en vond het best eng. Gelukkig mocht mijn man mee. Drie dagen later volgde de uitslag: het was borstkanker. Het was alsof ik in een achtbaan terechtkwam. In één week tijd was ik opeens ziek en patiënt. Ik dacht: waarom ik? En tegelijkertijd: waarom niet ik? Het besef dat het leven kwetsbaar is, kwam hard binnen.”

“Ik heb kort gehuild, maar ging snel daarna in de ‘aan-stand’: wat moet er gebeuren, wanneer, wat zijn mijn opties? Ik had veel behoefte aan goede informatie en uitleg. Mijn verpleegkundig consulent Jolanda beantwoordde al mijn vragen en gaf ook aan: ga niet zomaar googelen. Heb je vragen, stel ze dan of kijk op een betrouwbare website, zoals Kanker.nl.”

Keuze voor behandeling

Tessa bleek twee hormoongevoelige tumoren te hebben in haar rechterborst. Met de plastisch chirurg besprak ze haar behandelopties. “Een borstsparende operatie was een optie, maar de plastisch chirurg gaf aan dat die waarschijnlijk niet mooi zou uitvallen, gezien de plek van de tumoren. Dan zou ik waarschijnlijk ook nog een hersteloperatie krijgen. Een andere optie was amputatie van de borst met reconstructie of prothese.”

In korte tijd moest Tessa een moeilijke beslissing nemen. “Ik maakte een lijst met voor- en nadelen van mijn opties en op internet ben ik ervaringen van andere vrouwen gaan lezen, vooral bij de Borstkankervereniging. Daar heb ik veel aan gehad; hun ervaringen gaven me inzicht in wat ik zelf wilde.” 

Uiteindelijk besprak Tessa met de chirurg dat ze een amputatie wilde, maar dan wel van beide borsten – dus ook van haar gezonde linkerborst. “Omdat ik dan verder daar geen ‘gedoe’ meer mee had, maar ook omdat het niet fijn voelde om één borst eraf te hebben en één zware borst te houden. Ik had toen namelijk behoorlijk grote borsten. Had ik kleinere borsten gehad, dan was een eenzijdige amputatie met reconstructie misschien een optie geweest. Ook speelde mee dat ik door incest nooit een goede verhouding heb gehad met m’n lichaam, laat staan mijn borsten. Het voelde voor mij niet reëel dat ik ineens zou kunnen gaan houden van ‘geknutselde’ borsten.”

Omdat de dubbele amputatie in Tessa’s geval dus inhield dat ook een gezonde borst zou worden weggehaald, werd ze doorverwezen naar een medisch psycholoog om haar keuze te bespreken. “Ik vond dat ingewikkeld, want ik wist wat ik wilde. Het voelde alsof ik examen moest doen. Tegelijkertijd vond ik het ook zorgvuldig, want: kun je alle gevolgen van de keuze die je maakt overzien? Ik heb het gesprek als prettig ervaren en heb mijn keuze goed kunnen overbrengen. Toen ik het groene licht voor de operatie kreeg, was ik wel opgelucht.”

Ervaringen met Borstcentrum

“De zorg in het Borstcentrum vond ik fijn. Ik werd goed geïnformeerd, kon al mijn vragen stellen en voelde me gehoord en serieus genomen. Iedereen dacht goed mee over hoe ze mij het beste konden ondersteunen. Juist door mijn belaste voorgeschiedenis heb ik het hele traject als zeer zorgzaam en zorgvuldig ervaren. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een handdoekje over mijn borsten tijdens onderzoeken, mocht ik liggend geprikt worden en hield ik mijn bril op tot de operatie begon, zodat ik de mensen in de operatiekamer nog even kon begroeten. Klinkt misschien klein, maar dat maakte voor mij een groot verschil. Vlak voor de operatie legden ze ook goed en rustig uit wat ze gingen doen.”

“Een moment dat me altijd zal bijblijven, is toen een verpleegkundige ’s nachts na de operatie bij me kwam kijken. Alle emoties van wat er was gebeurd, kwamen er toen uit. Ze troostte me en zei: ‘Je gaat toch niet in je eentje liggen huilen!”

Tessa’s herstel verliep voorspoedig. “Twee dagen na de operatie mocht ik al naar huis en heb ik thuis oud en nieuw met mijn gezin gevierd. Daarna ging ik naar de fysiotherapeut om mijn bewegelijkheid terug te krijgen. Drie maanden na de operatie ging ik samen met een vriendin naar KMI Mammacare om losse protheses uit te kiezen. Dat was een bijzonder moment: ik kon mijn eigen cupmaat uitkiezen. Welke vrouw kan dat nou zeggen? Ik kreeg er ook goed advies over de verzorging van littekens en oedeem.”

Juiste keuze

Het moment dat Tessa het resultaat zag – net na de operatie – schrok ze wel behoorlijk. “Het was precies zoals ik het niet had gewild. Ik vond en vind het niet mooi. Maar ik ben er 100 procent van overtuigd dat ik voor mij de juiste keuze heb gemaakt. Mijn advies aan andere vrouwen die in een soortgelijke situatie zitten is ook: volg je eigen gevoel. Het is jouw lichaam en jij kent je lichaam het beste. Er zullen genoeg mensen zijn die zeggen wat zij zouden doen, maar zij zijn jou niet.”

Het gaat nu goed met Tessa. “Ik was er op tijd bij, na de operatie was het klaar en kon ik herstellen en mijn langzaam mijn leven weer oppakken. Ik heb geluk gehad.”
Door mijn verhaal hier te delen hoop ik dat iemand wat heeft aan mijn verhaal, al dan niet met een soortgelijke voorgeschiedenis. In mijn zoektocht naar informatie hierover kwam ik niks tegen en ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben. Dus wat mij betreft: chapeau voor het Borstcentrum!”