Het jasje van... Bert
In de rubriek ‘Het jasje van …’ vertellen medewerkers over hun werk in het ziekenhuis en het jasje dat ze daarbij dragen. Dit keer het verhaal van Bert. Hij is een van de ruim 500 vrijwilligers in het St. Antonius Ziekenhuis.
In het St. Antonius Ziekenhuis werken ruim 500 vrijwilligers. Zij doen van alles, zoals bezoekers wegwijs maken, verpleegkundigen ondersteunen en patiënten vervoeren. Ook brengen zij koffie, thee, water en limonade rond op de poliklinieken. Bert doet dat laatste. “Het mooiste aan dit werk is het contact met mensen. Even een praatje, een glimlach, iets aanbieden wat ze niet verwachten – dat vind ik leuk.”
Welk jasje draag je?
Ik draag het vrijwilligersjasje: een wit jasje met een fijn, grijs streepje.
Hoelang draag je dat jasje al?
Sinds oktober 2022, en al die tijd met veel plezier. Ik kwam via via in aanraking met dit vrijwilligerswerk. Binnen twee weken liep ik mijn eerste ronde en binnen een jaar had ik twee vaste ochtenden in de week, de maandag en de dinsdag.
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
Elke maandag- en dinsdagochtend loop ik met een vaste collega twee rondes langs alle poliklinieken op de begane grond en de eerste verdieping. We stoppen ook bij Nijntje (de kinderspeelplaats) en bij de apotheek. We bieden koffie, thee, water en limonade aan. Soms vragen we of mensen nuchter moesten komen, zodat we weten of ze wel of niet mogen drinken. Als er ergens extra spreekuur is, zoals momenteel bij de dermatologie, gaan we tussendoor nog een keer extra langs. Mensen komen dan vaak van ver en een drankje is dan erg welkom.
Ook zorgen we dat alles wat we gebruiken schoon is en er netjes uitziet. De technische dienst helpt ons met het schoonmaken van de wielen van de kar door deze eraf te halen. De kannen waar het drinken in zit, maken we zelf schoon. Elke eerste maandag van de maand ontkalk ik alles. Ook zorgen we ervoor dat er geen rommel op de kar ligt.
Belangrijk is dat je zelf positief bent. Een vriendelijk woord, een glimlach: laten zien dat je er bent voor onze patiënten en hun naasten. Een ziekenhuisbezoek is voor veel mensen spannend – en dan kan zo’n klein gebaar echt verschil maken.
Wat vind je het leukste aan je werk?
De dankbaarheid van de mensen. Vaak rekenen ze er niet op dat er iemand langskomt met iets te drinken. Hun verraste en blije reactie is zoveel waard. Soms hebben mensen net vervelend nieuws gekregen. Dan merk je dat even aandacht of een vriendelijk praatje hun gedachten verzet. Dat is heel bijzonder om mee te maken.
Ook de samenwerking met mijn collega-vrijwilligers vind ik geweldig. We zijn een hecht team van drie en een vaste invalster. Als iemand met vakantieverlof is, regel je met een appje zo een vervanger. In onze koffiekamer is het altijd gezellig. Daar komen alle vrijwilligers samen.
Mooiste momenten?
Toen ik net met pensioen ging dacht ik niet aan vrijwilligerswerk, ik stond er eigenlijk ook niet zo voor open, maar ik zou het nu niet meer willen missen! Er zijn veel mooie momenten. We hebben vaste patiënten die ons herkennen en zeggen: “Eindelijk, daar ben je! Ik was zo toe aan wat te drinken.” Dat zijn leuke ontmoetingen. Soms vragen mensen wat het kost. Dan antwoord ik standaard: “Deze kost alleen een vriendelijke lach.” Dat werkt altijd.