Met wie krijgt u te maken in het ziekenhuis?

Het jasje van... Yvonne

yvonne dubbelaar

Doktersassistenten kom je niet alleen tegen bij de huisarts, maar ook in het ziekenhuis. Yvonne is al sinds 1983 het gezicht van de poli KNO. “Als doktersassistent ben ik het eerste aanspreekpunt van de poli. Geen dag is hetzelfde en juist dat vind ik zo leuk aan mijn werk.”

Welk jasje draag je?

“Ik ben doktersassistente op de poli KNO en draag een wit jasje. Ik draag dit jasje met heel veel plezier. Meestal werk ik op de poli in Utrecht en ongeveer één keer per maand ben ik in Nieuwegein.” 

Hoelang draag je het jasje?

“Al een hele tijd! In oktober 1983 ben ik begonnen. Eerst via het uitzendbureau en een half jaar later ben ik in vaste dienst gekomen. Eerst werkte ik in Oudenrijn, dat al snel werd samengevoegd met Overvecht tot Mesos. Daarna ging het verder als St. Antonius Ziekenhuis.” 

Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?

“Voor locatie Utrecht ben ik het eerste aanspreekpunt van de poli. Ik regel de voorraden van het magazijn en de inkoop, zoals het bestellen van spullen die op de poli nodig zijn. Daarnaast verzorg ik de folders die patiënten meekrijgen en doe ik ook kleine verrichtingen en assisteer ik bij behandelingen, zoals het nemen van biopten, het verwijderen van tampons na neusbloedingen en het plaatsen van buisjes.”

Wat vind je het leukste aan je werk?

“Er gebeurt altijd van alles en geen dag is hetzelfde. Het is een veelzijdige functie. Er werken 8 KNO-artsen op de poli en zij zien allemaal rond de 40 patiënten per dag. Er is dus altijd van alles te doen! Van het assisteren bij verrichtingen tot het aannemen van spoedtelefoontjes en het klaarzetten van spullen tot het maken van afspraken. Die afwisseling vind ik erg leuk!”

Mooiste momenten?

“Een moment wat mij nog goed bijstaat is toen ik in 1995 terugkwam van mijn zwangerschapsverlof en er ineens een computer op mijn bureau stond. Daar raakte ik redelijk van in paniek, want daarvoor hadden we gewoon A4-multopmappen waar de patiëntgegevens in geschreven werden. Als er een patiënt afbelde haalde je dat met Tipex weg… Maar gelukkig is dat helemaal goed gekomen! Ik heb het nog steeds prima naar mijn zin en vindt het nog steeds leuk. Vooral het contact met patiënten.  Ik zit er al heel wat jaren en het is leuk om te zien dat er patiënten van vroeger (toen kinderen) nu met hun eigen kinderen terugkomen. Het is leuk om te zien dat ze mij na al die jaren toch nog herkennen. We hebben een leuk en hecht team en sommige collega`s zitten er ook al heel lang. Mijn pensioen haal ik hier nog wel!”

Terug naar boven