Blindedarmoperatie (appendectomie)

Blindedarmoperatie door middel van een kijkoperatie

Wanneer het technisch mogelijk is kan de ontstoken appendix worden verwijderd tijdens de kijkoperatie/diagnostische laparoscopie. Deze techniek is meestal niet mogelijk als verklevingen zijn door voorgaande buikoperaties (verklevingen maken dit moeilijker).

Naast het sneetje onder de navel worden er nog twee kleine hulpsneetjes onderaan de buik gemaakt, waardoor de meerdere tangetjes naar binnen kunnen worden geschoven. De buik wordt flink opgeblazen met lucht dat via een buisje in de buik wordt geblazen.

De blindedarm (appendix) zit vast onderaan het begin van de dikke darm (coecum). Met een paktang wordt de blindedarm opgepakt en met een tweede tang wordt het omgevende vetweefsel verwijderd. Vervolgens worden enkele lasso’s aan de basis doorgeknipt. Hierdoor kan ook een endo-stapler worden gebruikt, een apparaat dat de appendix dichtniet en vervolgens afsnijdt.

De appendix kan vervolgens via een holle buis in de derde snee in de onderbuik naar buiten worden gebracht. De ontstoken blindedarm wordt daarna voor weefselonderzoek opgestuurd naar het weefsellaboratorium. In zeldzame gevallen bevat het weefsel een gezwel.

Klassieke (open) blindedarmoperatie

De redenen voor een operatie waarbij een incisie (snede) in de rechteronderbuik wordt gemaakt zijn verschillend. De chirurg kan hier bijvoorbeeld voor kiezen omdat de patiënt voorgaande buikoperaties heeft ondergaan, of omdat het technisch lastig is de blindedarm met een kijkoperatie veilig te verwijderen. Ook de matige conditie van een patiënt kan een reden zijn. De grootte van de incisie varieert van 3 tot 10 cm of meer. Dit is afhankelijk van de dikte van de buikwand en de positie van de blindedarm ten opzichte van de bodem van de dikke darm. De ontstoken appendix die nog vast zit aan de bodem van de dikke darm wordt door  de incisie in de buikwand naar buiten gehaald. Na afknopen aan de basis wordt de blindedarm afgesneden en het overgebleven stompje met een extra hechting ingestulpt in de bodem van de dikke darm om lekkage te voorkomen.

Als de appendix erg ontstoken is, kan de huid van de operatiewond worden opengelaten om na de operatie een wondabces te voorkomen. De open wond geneest meestal binnen 2 à 3 weken en laat een klein littekenstreepje achter

Observatie en rust

Wanneer de ontsteking al enkele dagen bestaat, ontstaat er een appendiculair infiltraat. De ontstoken appendix is dan afgedekt door verkleefd buikvet en darmlissen. Dit is een natuurlijke reactie van het lichaam op de ontsteking. Bij het onderzoek is dit infiltraat soms in de rechteronderbuik te voelen.

De behandeling van een appendiculair infiltraat is conservatief, dat wil zeggen met tijd en rust met daarbij eventueel antibiotica. We onderzoeken de bloedbezinking en bepalen regelmatig het aantal witte bloedcellen en ook wordt de buik op verschillende tijdstippen onderzocht om zo vast stellen of de genezing vordert. Na genezing is het meestal niet meer nodig de blinde darm operatief te verwijderen (een appendectomie uit te voeren) .

Na de operatie

Na de operatie hebt u een infuus voor vocht en medicijnen. De darmbewegingen komen langzaam weer op gang en uw voeding wordt geleidelijk uitgebreid. Als alles goed verloopt, kunt u na 1 dag alweer naar huis.

Bij een geperforeerde appendicitis zult u (ongeveer) 4 dagen in het ziekenhuis blijven.

De wondjes (of wond) zijn meestal met oplosbare hechtingen gesloten, als dat niet zo is dan moeten de hechtingen na ongeveer een week worden verwijderd. Bij een acute ontsteking met veel vocht of pus in de buik laten we de huidwond soms open. De wondgenezing duurt dan in het  algemeen iets langer. Thuis spoelt u de wond onder de douche uit (niet met zeep wassen).