Het jasje van... Saad Eddin

Welk jasje draag je?

“Als transportmedewerker draag ik het jasje dat hoort bij de algemene ondersteuning, van Team Transport.”

Hoelang draag je het jasje al?

“Dit jasje draag ik nu precies één jaar. Vorig jaar zag ik een vacature voor medewerker Transport in het St. Antonius Ziekenhuis en daar heb ik op gereageerd. Nu combineer ik deze bijbaan met mijn ICT-opleiding aan de Hogeschool Rotterdam. Ik wil graag op een plek werken waar kwetsbare mensen worden geholpen. Ik kom zelf uit Syrië en weet hoe het is om kwetsbaar te zijn. Daarom bestaat er niets wat mij dichter bij tevredenheid brengt dan mensen helpen.”

Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis? 

“Wij zijn bij team Transport verantwoordelijk voor het transporteren van allerlei zaken, zoals dienstkleding en lakens naar de linnenkamer en onze verpleegafdelingen. Ook verzorgen we het vervoer van medische apparaten, zoals endoscopen, maar ook medicatie voor patiënten. Verder vervoeren we meubilair, maaltijden, vuil, karton en chemisch afval. Daarnaast zijn wij ook verantwoordelijk voor het klaarzetten van de opstellingen in vergaderzalen, wanneer er conferenties of andere bijeenkomsten plaatsvinden.” 

Wat vind je het leukste aan jouw werk?

“Het leukste aan mijn werk is eigenlijk het gevoel dat ik tijdens het werken krijg: tevredenheid, maar ook plezier. Omdat het fysiek werk is, is het soms vermoeiend, maar ik geniet er wel van. Natuurlijk werk ik ook om geld te verdienen, maar de waarde van geld is niets ten opzichte van tevredenheid. Daarnaast zie ik het als een mogelijkheid om iets bij te dragen aan de maatschappij, vooral tijdens deze coronacrisis waarin we nu leven. Het is ook mijn manier om Nederland te bedanken, het land waar ik vijf jaar geleden alleen naar toe ben gevlucht en waar ik nu veilig en vrij ben. Gelukkig ben ik inmiddels weer herenigd met mijn familie. Voor onze opvang hier blijf ik een leven lang dankbaar.”

Mooiste momenten?

“Tijdens mijn werk maak ik veel mooie momenten mee. Ik zal er twee noemen. Op mijn eerste werkdag riep mijn collega mij voor de lunch. Hij zei: ‘Saad, je moet stoppen met werken; het is lunchtijd. Wij werken én eten samen’. Dat vond ik zo mooi; het gaf mij een gevoel van veiligheid. Sindsdien weet ik dat ik bij een team hoor waar collega’s elkaar respecteren, en er voor elkaar zijn. Het tweede moment was toen mijn leidinggevende mij vertelde dat zij blij was met mijn inzet; dat ik goed communiceer met de verschillende afdelingen over bepaalde werkzaamheden. Ik vroeg hoe ze dat wist. Het bleek dat diverse medewerkers haar dit hadden laten weten. Het feit dat diverse medewerkers complimenten aan mijn leidinggevende hadden gegeven, maar ook dat zij die aan mij doorgaf, maakte mij heel blij en gemotiveerd.”