Pulmonale hypertensie (onderzoeken)

Er zijn diverse onderzoeken mogelijk. Uw arts zal met u bespreken welke dit in uw geval zijn.

• Bloedafname

Op verschillende momenten wordt er bloed afgenomen. In eerste instantie om te kijken of uw klachten veroorzaakt worden door bijvoorbeeld een infectie, bloedarmoede of een andere ziekte. Bij het vermoeden op pulmonale hypertensie zal er ook gekeken worden naar reuma-achtige aandoeningen of een bindweefselziekte zoals sclerodermie.

• Longfoto

Op de longfoto (X-thorax) worden longen en hart in beeld gebracht. Er is bij pulmonale hypertensie niet altijd iets afwijkends te zien op een longfoto.

Longfoto

• ECG

Met een hartfilmpje (ECG) wordt de elektrische activiteit van het hart geregistreerd.

• Hartecho

Met een hartecho (echocardiografie) wordt met behulp van geluidsgolven een beeld verkregen van de bouw en van het hart. Met behulp van de echo kan ook een schatting van de bloeddruk in de longvaten gemaakt worden.

• Longfunctietest

Meestal wordt uw longfunctie door middel van verschillende onderzoeken getest. Sommige testen worden in rust uitgevoerd maar er worden ook testen uitgevoerd terwijl u een inspanning moet leveren (lopen of fietsen). Een belangrijke test is hoeveel meter u in 6 minuten kunt lopen. Deze test zal regelmatig herhaald worden, ook wanneer u al met een behandeling begonnen bent.

• CT-scan

Met een CT-scan worden met röntgenstralen verschillende foto’s van uw hart en longen gemaakt. Hiermee kunnen bijvoorbeeld longembolieën (stolsels in de longvaten) worden ontdekt, maar ook het longweefsel kan goed worden beoordeeld.

• MRI

Bij een MRI wordt gebruik gemaakt van een sterk magneetveld. Hiermee worden ook het hart en de longen in beeld gebracht. Met een MRI kunnen  bewegende beelden van het hart worden gemaakt waardoor de werking heel goed te zien is. Eventuele lekkende hartkleppen en scheurtjes in het harttussenschot kunnen hiermee worden aangetoond.

• Ventilatie/perfusiescan

Bij dit onderzoek wordt een radioactieve stof in de bloedbaan gebracht (via een infuus). Zo wordt de doorbloeding van de longen (perfusiescan) in beeld gebracht. Daarna wordt de patiënt gevraagd een radioactief gas te inhaleren door een kapje dat over de neus en mond wordt gehouden. Ook hier worden weer foto’s van gemaakt (ventilatiescan). Dit onderzoek wordt vooral gedaan om te kijken of er longembolieën aanwezig zijn. 

• Pulmonalisangiografie

Bij dit onderzoek wordt een katheter via een bloedvat in de lies of de hals ingebracht. Deze katheter wordt via het hart doorgeschoven tot aan de bloedvaten van de long. Dan wordt via de katheter röntgencontrast vloeistof ingespoten, waarna röntgenfoto’s worden gemaakt. Op deze foto's zijn de bloedvaten van de longen zichtbaar. Met dit onderzoek kunnen bijvoorbeeld bloedstolsels in beeld worden gebracht.

Pulmonalisangiografie